Mag een overheid zichzelf nog een vergunning geven?
Als een gemeente zelf een omgevingsvergunning nodig heeft, bij wie moet ze die dan aanvragen? De Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (VVSG) meldt dat daarover plots juridische onzekerheid bestaat door een recente uitspraak van de Raad voor Vergunningsbetwistingen (RvVb). Die vernietigde de omgevingsvergunning voor de reconversie van een wasserijsite in Sint-Amandsberg (Gent). Terwijl het decreet de provincie bevoegd maakt voor dergelijke dossiers als er effectief een milieueffectrapport (MER) nodig is, oordeelt de RvVb nu dat dit ook moet gelden voor dossiers die slechts ‘screeningsplichtig’ zijn, waar de omgevingsambtenaar nog moet oordelen of een MER nodig is.
De Europese MER-richtlijn laat toe dat aanvrager en beslisser tot hetzelfde overheidsniveau behoren, maar vereist wel dat de overheid dan “een passende scheiding aanbrengt tussen conflicterende functies” (art. 9bis Richtlijn 2011/92/EU van 13 december 2011). Het decreet deed dit op twee manieren. Als er effectief een MER nodig is, dan moet een gemeente haar aanvraag indienen bij de provincie (art. 15/1 Omgevingsvergunningsdecreet). Als het slechts “screeningsplichtig” is, dan mag een overheid haar eigen aanvraag behandelen maar de omgevingsambtenaar moet dan beslissen of een MER nodig is, niet het vergunningverlenend orgaan (art. 20, 2de lid Omgevingsvergunningsdecreet).