Ney & Partners in het spoor van koning Arthur

Volgens English Heritage, dat de winnaar zopas bekend maakte, nam de jury de beslissing met een meerderheid van stemmen. De wedstrijd bestond uit twee fasen; in een eerste fase stelden 136 internationale bureaus zich kandidaat. In september vorig jaar werd een shortlist van teams voorgesteld. Die bestond uit Dietmar Feichtinger Architectes met Terrell (Frankrijk), Marks Barfield Architects met Flint and Neill (Verenigd Koninkrijk), Niall McLaughlin Architects met Price and Myers (Verenigd Koninkrijk), RFR en Jean-François Blassel Architecte, met EngineersHRW en WSP (Frankrijk), WilkinsonEyre met Atelier One (Verenigd Koninkrijk) en de latere winnaar, het Belgische Ney & Partners Civil Engineers met William Matthews Associates.

Het kasteel van Tintagel, dat jaarlijks zowat 200.000 bezoekers ontvangt, is één van de meest spectaculaire historische sites die English Heritage in beheer heeft. Dit oude monument is onlosmakelijk verbonden met de legende van koning Arthur en werd doorheen de geschiedenis gewaardeerd omwille van zijn uitzonderlijke natuurlijke schoonheid en de geest van de plek. De nieuwe brug, die 28 m hoger zal zijn dan de huidige oversteek, zal de ervaring van de bezoeker veranderen: ze zal een beter inzicht in en een grotere toegankelijkheid van de site mogelijk maken. Het project moet voltooid zijn in het voorjaar van 2019.

De succesvolle en harmonieuze integratie van de nieuwe brug in het landschap is één van de belangrijkste aandachtspunten. Het ontwerp moet zowel hedendaags als tijdloos zijn. De combinatie van zekerheid en harmonie moet de ruwe natuur van het omgevende landschap, de fragiliteit van de historische overblijfselen en ecologie weerspiegelen. Het voorstel voor de voetgangersbrug van het kasteel van Tintagel is gebaseerd op een eenvoudig concept: de link die ooit bestond en de huidige leegte opnieuw vullen.

In plaats van de invoeging van een derde element dat de beide kanten raakt, stelde Ney & Partners voor om twee onafhankelijke uitkragingen te bouwen die elkaar bijna aanraken in het midden. De verbinding visualiseert de leegte in het midden van de overspanning door een gebrek aan materie. De 4,5 m hoge structuur die uit de rotswand komt, verslankt tot een dikte van 170 mm in het centrum. Ze vertoont een heldere articulatie van twee helften: die van het vasteland en die van het eiland. De smalle kloof tussen de twee brugdelen staat voor de overgang tussen het vasteland en het eiland, het heden en het verleden, het bekende en het onbekende, de werkelijkheid en de legende; alles wat Tintagel zo speciaal en fascinerend maakt.

De route van de hoofdtoegang gaat via de historische binnenpoort van het lagerliggende vroegere binnenhof en biedt een spectaculair uitzicht op de kasteelruïnes en het eiland Tintagel. Hier onthult de brug zichzelf; zonder haar aanwezigheid op te dringen, zal ze de bezoeker op een natuurlijke manier naar dit punt leiden. Het hoogtepunt van de oversteek is het midden, waar men op een intuïtieve manier aanvoelt dat men van de ene wereld naar de andere overgaat, van het vasteland naar het eiland.

De materialen van de brug zijn eenvoudig, duurzaam en aangepast aan de context van de plaats. De hoofdstructuur en de leuning zijn in staal, het brugdek is in leisteen en de handreling in eik. Voor de hoofdstructuur koos Ney & Partners voor weervast staal. Onder het dek zullen de diagonalen die het dek aan de onderkant dragen ook in roestvrij staal worden uitgevoerd. Voor de elementen die door de bezoekers worden aangeraakt, stelt de ontwerper gezandstraald roestvast staal voor. De oppervlakte van het brugdek wordt opgebouwd uit nauwe stroken leisteen die verticaal op een zandbed en een drainagemat worden gelegd. De leistenen zitten vast in roestvrijstalen bakken die de structuur van het dek vormen. Al deze elementen zijn onderhoudsvrij.

Het ontwerp wordt gestuurd door de bouwbaarheid; daarom werd gekozen voor een constructie in vooruitbouwtechniek. Dit laat toe om met opeenvolgende brugmoten de leegte over te steken vanop de aanlandingen. Op die manier zijn geen tijdelijke steunpunten nodig. Deze methode vermindert eveneens de risico's: in elke constructiefase is de structuur statisch bepaald en daardoor zijn de krachten onder controle, voorspelbaar en onafhankelijk van een mogelijke beweging van de funderingen.

Ney & Partners ontwerpt bruggen en speciale structuren en heeft kantoren in Brussel, Luxemburg en Japan. Sinds zijn ontstaan in 1996 heeft het bureau een typische methodologie en ontwerpcultuur ontwikkeld. Ney & Partners vertrekt niet vanuit vooroordelen of dogma's. Innovatie en de wil om de traditionele ingenieurskunst uit te dagen, zijn fundamenten voor hun aanpak. Elk ontwerp vertrekt vanuit een nauwe relatie met de context, heeft een poëtische waarde en combineert architectuur en engineering.

De voorbije 18 jaar heeft het bureau ongeveer 100 brugontwerpen gemaakt, en de deskundigheid in dit domein voedt ook de andere opdrachten. In de projecten worden verschillende disciplines geïntegreerd en er is een veelvuldige samenwerking met landschapsontwerpers en kunstenaars. Enkele belangrijke projecten zijn: de brug 'De Oversteek' en 'De Lentloper' in Nijmegen, (Nederland), de Vroenhovenbrug in Riemst en de Tweede Scheldebrug in Temse. In de portfolio van Ney & Partners zit tevens een brede waaier aan intrigerende voetgangersbruggen die werden gebouwd in Nederland (Zwolle, Amsterdam en Leiden), maar ook in België (Brussel, Knokke en Kortrijk). Recente projecten zijn de voetgangersbruggen aan de Smedenpoort in Brugge, in Albi in Frankrijk en de Dejima voetgangersbrug in Japan. Het glazen dak van het Nederlands Scheepvaartmuseum in Amsterdam is eveneens een internationaal vermaard ontwerp in een gevoelige historische context.

De partner van Ney in het Tintagel-project is William Matthews Associates, een architectuurpraktijk uit Londen die werd opgericht in 2013. William Matthews was eerder actief als partner bij Renzo Piano Building Workshop in Parijs, waar hij werkte aan verschillende bekende projecten waaronder de Fondation Beyeler, Potsdamer Platz en het Art Institute of Chicago. Van 2001 tot 2013 leidde hij het designteam voor The Shard in London.

In 2014 won het bureau de internationale wedstrijd voor de renovatie van de Union of Bulgarian Artists in Sofia. Andere lopende projecten zijn een voetgangersbrug die twee gebouwen verbindt in de Great Portland Street in London, een café-paviljoen in Canary Wharf in Londen en een privaat huis op de witte rotsen in Dover.