Vzw Mariahof bouwt zestig zorgwoningen in hartje Leuven

De raad van bestuur van de vorig jaar opgerichte vzw Mariahof Leuven treedt op als bouwheer voor de vzw Zusters van Maria die de site in erfpacht geeft. In de vzw Mariahof Leuven participeren  de vzw Woonzorgcentrum Sint-Vincentius en de vzw Sint-Vincentius uit Aaigem (elk met twee vertegenwoordigers) en de vzw Zusters van Maria, die vier zitjes hebben in de nieuwe vzw.

Het ontwerp van het nieuwe woonzorgproject is van a2o-architecten uit Hasselt en OSK-AR architecten (Ontwerp en Studie Kollektief voor Architectuur) uit Dilbeek. De Arcade Groep (Hasselt/Kontich) treedt op als ingenieur stabiliteit, Deltha uit Diepenbeek als ingenieur technieken. De veiligheidscoördinatie is in handen van Steto bvba uit Tessenderlo.
Aannemer Vandebos uit Alken voert de werken uit. Er wordt gebouwd in twee fasen. Tegen 2020 moeten 47 assistentiewoningen klaar

zijn. Na de bouwwerken wordt de huidige verzorgingsafdeling omgebouwd tot 15 woningen voor personen met een handicap. De zusters blijven tijdens de werkzaamheden op de site wonen. Ook het thuisverpleegteam en de thuisverzorging blijven aanwezig. Na voltooing van de werken wordt het thuisverpleegteam uitgebreid. De aanvoer van bouwmateriaal en -materieel op deze plek in de Leuvense binnenstad is niet eenvoudig, maar gedelegeerd bestuurder Krijn Henrotte van algemene bouwonderneming Vandebos, een familiebedrijf met 85 jaar ervaring, is er gerust in en vertrouwt op het vakmanschap van zijn team. Vandebos is momenteel ook elders in Leuven aan de slag, onder meer in de Vlamingenstraat en in het Janseniushof.

De site aan de Charles Deberiotstraat in Leuven bestaat uit historische woningen en een negentiende-eeuws klooster, gecombineerd met een aantal uitbreidingen die werden uitgevoerd in de twintigste eeuw. Doorheen de jaren werden de gebouwen zo goed mogelijk samengevoegd. Het complex is nadrukkelijk aanwezig in de bocht van de smalle en steil oplopende Charles Deberiotstraat. Een grijze muur sluit de huidige gebouwen visueel af van de buitenwereld en maakt ook de binnentuin onzichtbaar.

Ademruimte

De herontwikkeling van de site zorgt ervoor dat de grauwe tuinmuren langs de straat zullen verdwijnen. De nu ingesloten tuin wordt opengemaakt en heringericht. Het opengestelde voorplein zal daardoor een ontmoetingsplaats worden waardoor de straat letterlijk meer ademruimte krijgt.

In de hoek van het vroeg-twintigste-eeuwse gebouw zal een veranda worden toegevoegd als uitbreiding van de begane grond. Dit wordt het hart van de nieuwe site. Deze gemeenschappelijke ruimte vormt tevens de verbinding tussen de straat en de omheinde tuin en biedt een open-end oplossing voor toekomstige zorgontwikkelingen in het naastgelegen gebouw.

Langs de tuin wordt de zogenaamde Viculus Caer, de snelkoppeling tussen de Charles Deberiotstraat en het collegegebouw, gerestaureerd. De bijgebouwen worden gedeeltelijk afgebroken en een gebouwuitbreiding uit de jaren ’70 van de vorige eeuw zal eveneens worden gesloopt. Die ingrepen maken het historische complex transparant en laten meteen drie verbindende delen toe. De afgebroken gedeeltes worden vervangen door gebouwen in baksteen waarvan de afmetingen overeenkomen met de stenen van het oude klooster.

Het toegevoegde volume is met het hoekgebouw verbonden via een transparant gedeelte dat uitkijkt over het sociale hart. De doorzichtige hoge ramen met een hoog frame maken van de ingrepen een heldere en samenhangende eenheid. Tussen het klooster en de residenties zal een centrale trap worden toegevoegd achter een verlengde achtergevel. Met zijn afwisselende opeenvolging van bouwdelen en de verschillende sferen van de afzonderlijke ruimtes overstijgt het Mariahof de traditionele zorglocatie die gekenmerkt wordt door kamers langs een gang.

De Zorggroep Eclips verzorgt naast de klassieke opvang van senioren in een rusthuis nog tal van andere initiatieven. Zij organiseren en realiseren ook thuisverpleging, herstelverblijven, dagcentra, serviceflats, kortverblijven, enz. Algemeen directeur David Larmuseau benadrukt dat het Leuvense project geen commercieel maar een sociaal initiatief is. Dankzij de toekomstige assistentiewoningen krijgen de zusters, andere senioren en personen met een handicap een degelijk en betaalbaar verblijf en verpleegzorg aangeboden. Er wordt gemikt op een dagprijs van 30 tot 35 €.

De Congregatie van de Zusters Maricolen (naar het Latijnse maricolae, vereersters van Maria) ontstond in 1663 in Dendermonde. Op korte tijd vinden we de Maricolen in alle grote steden van Vlaanderen: Brugge (1667), Gent (1671), Leuven (1675), Mechelen (1676), Antwerpen (omstreeks 1680) en Brussel (1691). De congregatie lag aan de oorsprong van verschillende andere instituten die juridisch gezien onafhankelijk zijn van elkaar. In de volksmond raakten ze al snel gekend als ‘Marollen’ of ‘Marullen’. De bekende  en gelijknamige volkswijk in Brussel is vernoemd naar een Maricolenklooster dat zich hier van 1691 tot 1715 bevond.

De congregatie wijdde zich aan onderwijs, missie en verpleging. Ook in Leuven hebben de Zusters van Maria eeuwenlang de zorg voor de verlichting en de opvoeding van de behoeftigen in de stad op zich genomen. Met de herontwikkeling van hun kloosterlocatie als toegankelijke en betaalbare zorgplaats wil de kloosterorde ervoor zorgen dat deze maatschappelijke rol ook in de toekomst blijft bestaan. De vergrijzing in religieuze kringen slaat fors toe en ook de Maricolen blijven daarvan niet gespaard: terwijl ze vroeger nog met meer dan 300 waren, blijven er vandaag nog 47 zusters over.