Halvering van ‘Vlaams’ hout in vier jaar tijd
Het beschikbare hout, afkomstig uit onze eigen lokale Vlaamse bossen, is de voorbije vier jaar meer dan gehalveerd. Dat heeft volgens de Belgische Houtconfederatie te maken met de algemene toegenomen maatschappelijke druk tegen het kappen van bomen. De sectororganisatie steunt de verstrenging tegenover permanente ontbossing maar vindt het onterecht dat ook het oogsten in het kader van duurzaam zwaar op de korrel wordt genomen.
Boskap heeft de voorbije jaren maatschappelijk zoveel emotie teweeggebracht, dat de slinger te ver is doorgeslagen volgens de Belgische Houtconfederatie. De sectororganisatie pleit voor meer nuance. Niet in het minst omdat het volume hout dat in Vlaanderen uit onze eigen bossen op de markt wordt gebracht jaarlijks fors daalt.
Zo plaatste het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB) als grootste openbare boseigenaar in Vlaanderen vorig jaar 47.091 m3 hout op de markt, terwijl dat vier jaar eerder méér dan het dubbele was.
Klimaatvriendelijk hout
“Probleem is dat mensen ontbossing en houtproductie verwarren”, zegt Andries Saerens, adjunct-secretaris van de Belgische Houtconfederatie. “Ontbossing betekent dat bos permanent verdwijnt door ander landgebruik zoals bijvoorbeeld woningbouw, industrie of landbouw. Maar houtoogst via verantwoord bosbeheer waarbij bos bos blijft moet wél nog ruim mogelijk zijn. En precies daar wringt het schoentje door de toegenomen maatschappelijke druk.”
“Doordacht kappen of oogsten van bomen is gezond voor een bos. Het kan dynamiek, licht, ruimte en opportuniteiten bieden voor nieuwe soorten. Bovendien helpt het om onze bossen weerbaarder te maken, tegen ziektes en plagen – zeer belangrijk in een context van een veranderend klimaat.”
Een ander punt dat in het debat wel eens over het hoofd wordt gezien is dat lokaal hout bijdraagt tot een klimaatvriendelijke economie, zo stelt de organisatie.
“Hoe meer hout in de bouw, hoe beter voor de maatschappij en onze voetafdruk”, aldus Saerens. “Hout slaat namelijk koolstof op in z’n structuur, in tegenstelling tot staal en beton, die tijdens hun productie veel meer CO2 uitstoten en dus een veel grotere CO2-voetafdruk hebben. Hoe klimaatvriendelijk is het als we het hout van steeds verder moeten gaan halen omdat we onze lokale bomen zelfs in het kader van goed bosbeheer niet meer durven aanraken?”
Economische gevolgen
De verminderde houtoogst laat zich ook economisch voelen. De situatie is intussen zo ernstig dat het aantal zagerijen in ons land de voorbije decennia van 313 naar 95 daalde. De houtzagerijen die overblijven, draaien op verminderde capaciteit. De loofhoutzagerijen draaien op amper 65 procent van hun kunnen.