Volgens de VCB is hoog tijd om dat toenemende aantal beperkingen op het stagnerende woonaanbod weg te werken. Zeker nu Vlaams minister van Wonen Matthias Diependaele recent benadrukte dat de komende decennia tot 400.000 woningen extra nodig zijn om tegemoet te komen aan de behoeften van de bijkomende gezinnen.
Terwijl de demografische groei in Vlaanderen de jongste tien jaar 6% bedroeg en de komende tien jaar gemiddeld 5% bedraagt en wijdverspreid is over alle Vlaamse gemeenten heen, is die toename aan gezinnen vaak nog een stuk sterker in onze kernen en centra.
Voorts is er een uitgesproken trend in gezinsverdunning die al jaren de vraag naar kleinere woningen en flats aanzienlijk doet toenemen. Maar in 2020 zijn de huizenprijzen sterker gestegen zijn dan de prijzen van flats. Dit geeft aan dat huizen nog steeds zeer geliefd zijn door de Vlaming. Die trend wordt door de coronacrisis nog versterkt.
“Als we voor ieder gezin een betaalbare, kwaliteitsvolle woning willen voorzien, dienen we daarom het aanbod te verhogen. Dit wil zeggen: moedig renovatie en vernieuwbouw sterk aan, versnel stadsvernieuwingsprojecten en zet een punt achter de lokale bouwstops.
Deze laatste maken een abrupt einde aan de creatie van nieuw woonaanbod in bepaalde gemeentes. Wanneer een gemeente een bouwstop inlast zorgt dit niet enkel voor woonproblemen in de eigen gemeente. Gezinnen die nu niet meer terecht kunnen in een gemeente met een bouwstop, gaan op zoek naar een woning in de naburige gemeentes. Met als gevolg dat ook in deze buurgemeentes vastgoedprijzen sterker zullen stijgen”, zegt Marc Dillen, directeur-generaal van de VCB.
De Vlaamse Confederatie Bouw heeft al eerder geanalyseerd dat de reserve aan percelen cruciaal is om de vastgoedprijzen in een gemeente in de hand te houden. Hoe beperkter de onbebouwde voorraad aan bouwgronden – ten aanzien van het aantal gezinnen in een gemeente – hoe hoger de stijging van de huizenprijzen.
“Het hoeft dan ook niet te verbazen dat vooral in Vlaams-Brabant de woonprijzen sterk stijgen. Dat is een sprekende case aangezien die provincie een sterke bevolkingsgroei koppelt aan een stagnerend woonaanbod met een opbod aan beperkingen zoals lokale bouwstops en lokale bouwtaksen die vervolgens de druk vergroten op de buurgemeenten”, aldus de VCB.
“Bouwpauzes, lokale bouwtaksen inbreidingsprojecten die on hold worden gezet, trage vergunningsprocedures, de toenemende schaarste van bouwgronden, … De combinatie van al deze beperkingen weegt op het stagnerende woonaanbod met verdere prijsstijgingen in de toekomst als gevolg. Enkel een stimulerend woonbeleid dat inzet op uiteenlopende woonvormen en op de versnelling van kwaliteitsvolle verdichtingsprojecten, zal de woonbehoeften van het toenemend aantal huishoudens kunnen invullen”, besluit de directeur-generaal van de Vlaamse Confederatie Bouw.