Bodemverontreiniging sportsite Mol-Donk biedt gemeente nieuwe ontwikkelingskansen

Terrein C van KFC Mol is slechts voor een heel beperkt deel getroffen. De onderzoekers bevestigen dat er geen acuut gevaar is voor de sporters en bezoekers van de site. Aan de ruiterclub wordt wel gevraagd om de clubactiviteiten op deze locatie te stoppen. Het stampen van de paardenhoeven in de grond, brengt het asbestmateriaal naar boven.

 

“Dankzij het beschrijvend bodemonderzoek dat aansluitend werd uitgevoerd, kennen we nu de exacte omvang van de verontreiniging. In een volgende stap stellen we een bodemsaneringsdeskundige aan. In overleg met de betrokken sportclubs werken we een geïntegreerd masterplan en saneringsdossier uit.”

 

“Dit masterplan bekijkt op lange termijn de toekomst van de site en de mogelijkheden voor elke sportclub om zich voort te ontwikkelen. Het gemeentebestuur staat  zowel tijdens als na de saneringswerken, borg voor een maximale ondersteuning van de getroffen sportclubs”, vertelt schepen van Milieu Frederik Loy.

 

Op de sportterreinen in Donk zijn vijf verenigingen actief: de  voetbalclubs KFC Mol en Donk Sport, Hockeyclub Inter Mol, de Molse Ruiterclub en de petanqueclub. De gronden zijn eigendom van het gemeentebestuur, maar worden op lange termijn ter beschikking gesteld van de clubs. Deze beheren elk een afgebakend deel van het domein.

 

Op de terreinen, met toegangen langs de Boeretang en de Emiel Becquaertlaan, bevinden zich in totaal vier voetbalvelden (met natuurlijk gras), een hockeyveld (kunstgras), een oefenterrein voor paarden en petanqueterreinen. Naast het sportterrein investeerden verschillende clubs in kleedkamers en een eigen kantine.

In 2018 stelde het gemeentebestuur van Mol, in opvolging van de Vlaamse wetgeving, een volledige inventaris op van alle gemeentelijke gronden met een potentieel risico op historische bodemverontreiniging. De sportvelden in Donk werden daarbij aangeduid als risicogrond.

 

In een ver verleden bevond zich op deze terreinen een oude zandput. Deze werd in de jaren ’60 van de vorige eeuw gebruikt als stortplaats voor asbest en huishoudelijk afval. Op dat moment was de site nog privé-eigendom. In een latere fase (begin jaren ’70 en ’80) werd alles afgedekt en stapsgewijs omgevormd tot de huidige sportsite. In deze fase werd het gemeentebestuur eigenaar.

De Vlaamse doelstelling om tegen 2036 voor alle historische bodemverontreiniging tenminste de sanering op te starten, biedt een wettelijk kader en zette de gemeente Mol aan tot actie. Het gemeentebestuur selecteerde de sportsite in Donk als eerste historische erfenis om aan te pakken.

 

De beginstap in dit proces was het laten uitvoeren van een oriënterend bodemonderzoek. Met behulp van boorpunten, peilbuizen en veertig sleuven van telkens 50 cm breed, 2 m lang en 70 cm diep, ging studiebureau ABO na of er effectief sprake was van bodemverontreiniging. Deze meetpunten werden strategisch verspreid over de hele site.

 

“Omdat de bodemverontreiniging vrijwel meteen aan het licht kwam, voerden we aansluitend een beschrijvend bodemonderzoek uit. De belangrijkste vraag van dit vervolgonderzoek was de diepte en de precieze locatie van de bodemverontreiniging. Wanneer er dankzij de bovenliggende teelaarde tijdens het sporten geen asbestvezels in de lucht vrijkomen die kunnen worden ingeademd, veroorzaakt de vervuiling in ieder geval geen risico’s voor de volksgezondheid”, aldus Frederik Loy.

 

“Op basis van dit rapport kunnen we in de volgende fase een saneringsproject uitwerken om de vervuiling structureel aan te pakken. Voor de uitvoering van saneringsprojecten geldt een wettelijke procedure, gekoppeld aan een openbaar onderzoek voor maximale transparantie.”

 

“Er bestaan voor deze situatie verschillende saneringstechnieken. Het afgraven van het asbestmateriaal is veruit de duurste oplossing, het geheel bedekken met een duurzame verharding zoals een kunstgrasveld, is een andere mogelijkheid. Beide opties zijn nog steeds mogelijk”, verklaart schepen Loy.

“De sanering heeft onvermijdelijk een grote impact op de inrichting van de sportsite en de toekomstige werking van de aanwezige sportclubs. We beschouwen de saneringsopdracht dan ook als een uitgelezen kans om de toekomst van de sportsite voor de komende 40 jaar uit te tekenen. Om de continuïteit van de clubs tijdens en na de sanering te garanderen, zijn interne, al dan niet tijdelijke, verschuivingen op de site nodig”, zegt schepen van Sport Hans De Groof.

 

“Daarom starten we de komende weken individuele gesprekken met de verschillende clubbesturen. We luisteren naar de toekomstambities van de club en bespreken we mogelijke scenario’s. Zo weten we nu al dat de hockeyclub graag een bijkomend kunstgrasveld wil aanleggen, inclusief een nieuwe kantine en kleedkamers.”

 

“Na een analyse van alle gesprekken, koppelen we de resultaten en mogelijke overkoepelende scenario’s terug met een coördinatiegroep waarin delegaties van de vijf clubs, het gemeentebestuur en het onderzoeksbureau zetelen. In elk geval engageert het gemeentebestuur zich tot volledige bijstand en ondersteuning, waarbij we de continuïteit voor de sportclubs maximaal garanderen”, aldus schepen De Groof.

 

Voor de Molse Ruiterclub is de zoektocht naar een nieuwe locatie inmiddels al gestart. Volgens de onderzoekers stoppen zij best met hun activiteiten op de huidige locatie. Het aanhoudende stampen van de paardenhoeven woelt de asbestmaterialen naar boven, waarna de deeltjes via de lucht kunnen verspreid en ingeademd worden.